Melkzuur
Melkzuur is één van de zuren die gevormd worden bij de conservering. Melkzuur is een smakelijk zuur en een goed verlopen conserveringsproces kenmerkt zich door een vrij hoog aandeel melkzuur.
Melkzuur, en indirect de pH, zijn te beïnvloeden door een gewas te oogsten dat niet te droog, maar wel suikerrijk is.
Idealiter heeft een graskuil zo rond 5% melkzuur. Melkzuur is melkdrijvend; in de pens wordt het omgezet in propionzuur wat daarna omgezet wordt in lactose.
Melkzuur in kuilen
Een natte kuil kan erg veel melkzuur bevatten, 12-15% komt in praktijk voor. Hoewel melkzuur vrij smakelijk is en melkdrijvend, is teveel ook in dit geval niet goed. Vaak zijn deze kuilen zodanig zuur dat de voeropname onder druk staat. Ook kan in deze gevallen pensverzuring optreden, zeker wanneer de koeien onregelmatig vreten. Belangrijk is dan om in het rantsoen aanvullende grondstoffen te gebruiken die rustig fermenteren en voldoende bufferend materiaal in het rantsoen op te nemen.
Bemesting
Ook een te ruime stikstofbemesting kan een negatieve rol spelen bij de stabilisatie van de kuil. Eiwitten zijn immers brandstoffen voor negatieve bacteriën en grote hoeveelheden stikstof hebben een bufferende werking. De verzuring verloopt trager en de conservering is minder succesvol.